Concert

Het blijft bewolkt op de eerste meteorologische herfstdag, een zondag. In het vestingstadje is een caféterras gevuld met geanimeerd pratende motorrijders, moeizaam converserende echtparen en zwijgende eenlingen. Roeken ruziën in de platanen, de kerkklok slaat een half uur. In een foldertje zie ik een concert voor sopraan en tuba aangekondigd, een combinatie die ik nog nooit 'live' in een kerk of elders gehoord heb. Nieuwsgierig loop ik de kerk binnen en zoek een plaats op een van de harde houten banken. Naast mij zit een oud dametje met een kindergezicht en een geborduurd tasje dat zij krampachtig vastklemt. Ik observeer de koster, een magere gepensioneerde in zwarte trui die de geluidsversterking bedient en wat uit zijn humeur lijkt.
De musici zijn een blonde pronte jonge vrouw en een rossige stevige man met een goedmoedig gezicht. De tuba glanst en kreunt met diepe tonen, het ademhalen van zijn bespeler is hoorbaar. De zangeres brengt met heldere stem liederen van Hildegard von Bingen, John Dowland en gedichten van Christian Morgenstern.
De subtiliteiten in zijn 'Galgenlieder' ontgaan mijn oren, maar dat geeft niet, het overige publiek is vol aandacht in het sobere Godshuis. Mijn gedachten dwalen af naar iets dat ik las bij Oliver Sacks over Hildegard von Bingen, zij zou aan ernstige migraine-aanvallen hebben geleden. Van John Dowland weet ik niets, maar Morgenstern heb ik een tijd geleden herontdekt.
Zou de tubaspeler 'Windgespräch' kennen?

"Hast nie die Welt gesehn?
Hammerfest - Wien - Athen?"

"Nein, ich kenne nur dies Tal,
bin nur so ein Lokalwind -
kennst du Kuntzens Tanzsaal?"

"Nein, Kind.
Servus! muss davon!
Köln - Paris - Lissabon."

Voor John Dowland krijgt de tuba een grote zwarte demper om het geluid dunner te maken, het instrument was in de Middeleeuwen nog niet uitgevonden. In de zang valt een toon van de kerkklok even koket samen, het toeval doet ook mee, het is een mooi concert en het publiek verlaat tevreden de kerk met gulle giften.
Ik vervolg mijn tocht langs de boekwinkels en vind o.a. 'De Imitatio Christi' van Thomas à Kempis (Het oog wordt nooit verzadigd van zien, het oor heeft nooit genoeg van het horen) en 'Biorhythmik', waarin bekende Duitsers maar ook Heintje (Plötzliche Erkrankung) en Gerrie Knetemann (Radsport: Sieg) met hun ritmes beschreven worden. Hildegard von B. staat er helaas niet in en Graf Schenk von Stauffenberg had geen slechtere bioritmische dag (20 juli 1944) kunnen kiezen voor de aanslag op Hitler. Mijn maag knort en drijft mij naar een snackbar, langs een mooi oud pand waar een muziekantiquariaat is gevestigd. De Duitse eigenaar heeft een Nederlands bordje voor afgifte van kentekenbewijzen laten zitten. Of er zelf opgeschroefd in een opwelling van humor. Naast het huis ligt een perceel grond braak met weelderig bloeiende wilde planten. De beek kabbelt er langs, het is tegen zessen en nu doodstil in de straten. Nog één boekenstalletje, terwijl ik mijn friet geniet. Al eetlezend kom ik weer bij het terras in de boekenstad, een waterige zon beziet mijn vertrek. "Servus Bredevoort! Muss davon!".