Op deze dinsdagochtend passeer ik in de auto één van de broers Maandag, kuierend met zijn oude stramme hond. Ik wijk ver uit voor het beest met een blauwe glans in zijn waterige ogen. Iets achter hem zijn baas, kalend en met een droefgeestige uitdrukking op zijn gezicht, eveneens met waterige ogen. Hij heeft een sigaret in zijn vingers die hij wat precieus vasthoudt. De broers wonen in een wat vervallen boerderij aan een drukke doorgaande weg bij een rotonde. In het donker schijnen de auto's in hun huiskamer waar ze tegenover elkaar zitten aan de tafel met ouderwetse lampenkap, de ontmoeting van de moderne en de voorbije tijd. Het is niet erg duidelijk waar ze van leven, het taartpuntvormige stuk grond bij de boerderij lijkt te weinig om van te kunnen bestaan. Ze waren geregelde bezoekers van café-restaurant Het Jachthuis, voordat het sjiek werd. Het was er een beetje morsig en de gelagkamer stond vol met prullaria, een groene canapé met een scheur in het skai en in het hertengewei hing een sprietantenne hing voor de tv-ontvangst. Meestal zat aan een tafeltje bij de ingang een gemelijk uitziende oudere vrouw zwijgend sherry te drinken; een tante van de waard. En een Maandag aan de tap met een glaasje jenever en een pils, een zogenaamde 'kopstoot', ook wel 'motor met zijspan' genoemd. Soms werd er tv gekeken, maar dat was geen pretje vanwege het signaal uit het gewei. Daarom werd er vooral gezwegen, een mooi contrast met het binnendringende lawaai van het langskomende verkeer.
In alle seizoenen zie ik er wel één onderweg. Op de fiets met een jute-tas aan het stuur en traag malende gele klompen. Het kan ook dezelfde zijn, want ik kan ze niet uit elkaar houden. Ze zien er altijd eender uit: maandag, dinsdag en de rest van de dagen in de week.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten