Voorland

Een bevriend echtpaar uit de Randstad denkt over later, de oude dag en waar die te slijten. Het surfend oog viel op 'De Decanije' te Vorden en of ik eens wilde gaan kijken daar. Het is zaterdag 3 januari, het vriest en in de Decanijestraat liggen nog resten van vuurwerk, waaronder de zg. 'Romeinse Kaars', een intrigerende benaming. Hadden de Romeinen vuurwerk? Het terrein van het voormalig kerkelijk goed ligt in een park dat omheind is. Behalve de begrafenisonderneming Monuta staat hier ook de kerk van Christus Koning. Langs de Koninkrijkszaal van Jehova's getuigen loopt een pad waar een afgesloten hek de toegang verspert en een bord dat gebiedt. Langs het hek loop ik verder en zie een halfvergaan condoom liggen. Sex, ook hier? En met wie dan? Aan de overkant liggen woonblokken van een saaiheid zoals alleen Nederlandse aannemers die kunnen scheppen. Hier en daar brandt de kerstversiering ook overdag. Tussen de rij compacte auto's langs het trottoir staat een grote Cadillac in bruin metallic. Het beeldje op de radiateur is in V-vorm gelast uit twee gekruiste steeksleutels en twee pijpsleutels, een verbeelding van de overwinningen op de ongetwijfeld technische mankementen van de Amerikaan. De omheining vervolgt langs een straat niet ver van de spoorlijn Zutphen-Winterswijk. Tussen de straat en de spoorlijn ligt kleuterschool 'De Klimboom'. Een paar pubermeisjes op omafietsen passeren mij zonder me op te merken, ze zijn in elkaar verdiept, het moederlijk kleumen bij zo'n rijwiel bij de kleuterschool lijkt voor hun nog ver weg. Het landgoed is ooit in bezit geweest van de Hollandsche Ijzeren Spoorweg Maatschappij, die deze lijn toen exploiteerde. Het inmiddels afgebroken huis was in gebruik als herstellingsoord voor het personeel van de H.IJ.S.M. Destijds gooiden zich ook al mensen voor de trein zonder te bedenken dat een machinist daar nachtmerries van kan krijgen. Op de plaats van het verdwenen huis met Venetiaanse luiken staat iets dat er op moet lijken, maar groter en pompeuzer en in die anonieme quasi decoratieve stijl van huidige architecten: een vleugje van dit, een snufje van dat: u vraagt, wij tekenen, in dit geval in opdracht van de B.V. Standvastigheid, werkelijk een vondst voor een vastgoed-onderneming. Een hek gaat open en voor mij passeert een echtpaar in rode unisex windjacks. De vrouw mompelt nog iets over de sleutel tegen de man die achter haar aan loopt. Wij groeten elkaar beleefd, maar ik voel dat ze denken wat ik hier moet met mijn mobieltje dat hun vesting fotografeert. En ik proef aan hun de netheid, het zelfvoldane van een echtpaar dat slechts nog in lits-jumeaux slaapt en niet meer droomt van sex in een oud park in een warme zomernacht. Ik vervolg mijn pad rond het verborgen complex van vier gebouwen en krijg zin om op mijn oude dag nog elektrische gitaar te leren spelen en als mijn tijd gekomen is de boel op stelten te gaan zetten op Oudejaarsnacht in Voorland.